Talk together

ทุกครั้งที่ได้คุยกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก (แม้น้องจะยังมีผนังบางๆของท้องแม่กั้นอยู่) มันรู้สึกได้กับความสุขอย่างประหลาด
ยิ้มได้ทั้งที่อีกอารมณ์หนึ่งต้องกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล
ความจริง เราก็คุยกันเรื่องทั่วไป วันนี้ทำอะไรกันมา, จะชวนกันไปทำไรดี
ไม่ต้องมีคำว่ารัก ไม่ต้องบอกว่าคิดถึง แต่ความหมายของคำเหล่านั้นได้แทรกซึมอยู่ในถ้อยคำสนทนาธรรมดาๆนั้นเอง
เมื่อคืนพ่อชวนน้องเรียนเปียโน น้องคงชอบเลยแตะมือกับพ่อเหมือนเป็นการสัญญากัน
รู้ไม๊พ่อดีใจ ยิ้มแก้มปริ เพราะพยายามอยู่นานกว่าจะได้คุยโต้ตอบกับหนูได้แบบนี้
แม่ซะอีกที่อยู่กับน้องตลอดแต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ แม่ขอโทษนะคะ
แต่การที่เราไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่ได้หมายความว่าแม่รักน้องน้อยเลย ตรงกันข้าม แม่รักน้องมาก มากจนไม่อยากจะเอาเรื่องน่ากังวลของแม่ไปเล่าให้น้องฟัง เข้าใจแม่นะคะ น้องเซน
ถ้าวันไหนอารมณ์ดีน้องก็จะได้ยินเสียงแม่ร้องเพลงใช่ไม๊ละจ๊ะ